Drodzy Rodzice,

serdecznie zachęcamy do odwiedzania zakładki "LINKI DLA RODZICÓW", na której będą umieszczane linki do artykułów dotyczących rozwoju dzieci, propozycji zabaw do wykorzystania z dziećmi w domu oraz wiele innych ciekawych pozycji.

PROSTE ĆWICZENIA LOGOPEDYCZNE DO WYKONYWANIA W DOMU

Marta Drzymała

 

"Jak radzić sobie z emocjami?"

https://mojprzedszkolak.pl/artykul/jak-radzic-sobie-z-emocjami-1?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR3Ufz12xuxHs7x0UY2HLxMFuqTabnFBlXrP9nMlmMOhqfZ02-YwwRlhzfA_aem_AffMRluvRpo4c_ZhZdCtvbywiy8MVKYIMxlTFAeYztzdDHPkX7w0Qnwg2-hFMNggLagz-7vGWhrYATOFOib2t9rk

 

"Uwrażliwić na ekologię – ekodzieci naszą przyszłością"

 

 

https://mojprzedszkolak.pl/artykul/uwrazliwic-na-ekologie-ekodzieci-nasza-przyszloscia?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR1yjnOUYKCTTq4djr5HlGAUkPB0HRnm68CiBq-kwGuEAwQ1_WFq46Z-4qo_aem_AfetSHLtWAhtnRTB8Qxa2_cO69xAGsynLFoOCwXJRFLQqwmGsfA_5GBF5HIN27dZZqyejIy7DLcrtNGLiv0ZiikW

 

"Dobroczynny wpływ wody na organizm i funkcjonowanie

młodego człowieka"

 

 

https://mojprzedszkolak.pl/artykul/dobroczynny-wplyw-wody-na-organizm-i-funkcjonowanie-mlodego-czlowieka-1?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR3CpkgtYkbXuHUMBgbCy9OG0GM06ipVEYbYPydm9Ow9UkRkRI1MshGWa_w_aem_AfeQVXPl4ALZPcUQi7cwjvQpqU4LBMJtCUW8NVVMMA05t0z4gUiagiiafd3gxbRz7Ap5QUjit5sEGDUcNehxinVQ

 

 

Opracowała Aleksandra Prokop

 

 

                                                               Opracowała   : Halina Kołodziejczyk 

 

 

 

Badania naukowe  bezsprzecznie potwierdzają, że czytanie dziecku ma mnóstwo zalet i wpływa pozytywnie na więź między rodzicem a pociechą.

Czytanie wspomaga rozwój emocjonalny dziecka, buduje w nim empatię, a także pozwala na lepsze zrozumienie świata. Głośne czytanie dziecku zaspokaja jego potrzeby emocjonalne, wspiera rozwój psychiczny oraz wzmacnia poczucie własnej wartości.

Olbrzymie znaczenie ma też to, że uczy samodzielnego myślenia, poprawia pamięć i koncentrację, jak i poszerza wyobraźnię, a jednocześnie umożliwia zdobycie wiedzy. Ponadto czytanie rozwija słownictwo, uczy poprawnej komunikacji i rozwiązywania problemów a także podejmowania decyzji. Wspólne czytanie książek jest jest okazją do lepszego poznania się, nawiązania wyjątkowej nici porozumienia i tym samym budowania relacji.

Wystarczy przeznaczyć chwilę każdego dnia, ale robić to regularnie, a pierwsze efekty zauważymy bardzo szybko. 

 

Jak zarazić dziecko pasją do czytania? Dowiedzą się Panstwo TUTAJ. I zainspirują się co ciekawego można czytać z dzieckiem :) 

Opracowała: Karolina Tuczyńska

ZABAWY NA ŚWIEŻYM POWIETRZU

INTELIGENCJA EMOCJONALNA U DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM

Inteligencja emocjonalna to cecha umożliwiająca dziecku skuteczne zachowanie się

wobec ludzi, zadań czy sytuacji. Charakteryzuje się samokontrolą, zapałem, wytrwałością,

zdolnością do motywacji.

O rozwoju każdej umiejętności wchodzącej w skład inteligencji emocjonalnej decyduje

wszystko, co dzieje się w okresie obejmującym kilka lat dzieciństwa. Okres ten jest

przedziałem czasowym, w którym można pomóc dzieciom wykształcić dobre nawyki

emocjonalne. Należałoby wyposażyć dzieci w piękne dziedzictwo – w takie sposoby

okazywania i odbierania uczuć, z którego będą mogły korzystać w przyszłości w kontaktach

z rodzicami, przyjaciółmi, współpracownikami. Istnieje wiele dowodów na to, że takich

umiejętności emocjonalnych, jak: panowanie nad impulsami i prawidłowa interpretacja

sytuacji społecznej można się wyuczyć.

Kształcąc u dzieci inteligencję emocjonalną trzeba zdawać sobie sprawę, że jest ona

ściśle związana z inteligencją intelektualną.

Celem nauczyciela nie powinno tłumienie emocji, ale zachowanie ich równowagi,

panowanie nad nimi, ponieważ każda emocja ma swoją wartość i znaczenie. Należy jednak

pamiętać, że zbytnie tłumienie ich mogłoby wywoływać apatię, zaś pozwolenie na swobodne

uzewnętrznianie doprowadzić może do zachowań patologicznych.

Już od najmłodszych lat musimy uczyć dzieci trzymania własnych emocji „w ryzach”. Muszą

wiedzieć, że człowiek nie ma wpływu na to, KIEDY i JAKIE uczucia go ogarną, ale może

zdecydować JAK DŁUGO będą się utrzymywać. Musi wiedzieć, że wszystkie uczucia można

zaakceptować, lecz pewne działania należy ograniczać. Ważne jest, aby okazywane emocje

były właściwe, odpowiednie do okoliczności.

Aby pomóc dziecku, by radziło sobie z własnymi uczuciami należy:

- Słuchać dziecka bardzo spokojnie i uważnie,

- Zaakceptować jego uczucia słowami,

- Określić te uczucia,

- Zmienić pragnienia dziecka w fantazje.

Bardzo ważne jest nastawienie do dziecka. Jeżeli nasza postawa nie będzie otwarta,

wtedy cokolwiek byśmy nie powiedzieli, będzie przez nie traktowane jako nieszczere

i sztuczne. Dzieje się tak wtedy, kiedy nasze słowa nie tchną prawdziwym uczuciem i nie

trafiają prosto do serca dziecka.

Uczmy, więc dzieci słownictwa określającego ich wewnętrzną rzeczywistość.

Dziecko musi mieć samoświadomość swoich uczuć, ponieważ im bardziej będzie otwarte na

swoje emocje, tym sprawniej będzie odczytywało uczucia innych osób.

Kilka zasad uczenia dzieci okazywania uczuć:

- Zauważać potrzeby i pragnienia dzieci,

- Stworzenie atmosfery, w której ujawnienie uczuć nie jest czymś złym,

- Wykorzystywanie wzorców, by zachęcać do okazywania i odczytywania stanów

emocjonalnych własnych i innych osób,

- Pozwalać, by w grupie zdarzały się „burze”,

- Uczyć, jak unikać pewnego rodzaju zachowań,

- Zachęcać i wzmacniać u dzieci pozytywne próby radzenia sobie

 z negatywnymi emocjami.

 

PROPOZYCJE ZABAW KSZTAŁCĄCYCH UMIEJĘTNOŚĆ

OKREŚLANIA/NAZYWANIA UCZUĆ:

 

1. „Ruchome obrazy”

Dzieci wycinają z gazet różne zdjęcia. Układają je na kolorowej kartce papieru.

Wypowiadają się na temat:

- O czym myśli osoba na zdjęciu?

- Jaką ma minę? Dlaczego?

- Jak moglibyśmy pogrupować te zdjęcia? (Dzieci układają na kartkach zdjęcia, na których

twarze są np. radosne, śmieszne, zasmucone itp. Wypowiadają się na temat swoich wyborów.)

2. „Twarze”

Dzieci dostają duże kartki papieru i kredki. Na kartkach narysowane są kontury twarzy. Mają

za zadanie dorysować oczy, usta, nos, według wskazówek nauczyciela:

- pierwsza buzia jest radosna;

- druga buzia jest smutna;

- trzecia buzia jest zdziwiona;

-czwarta buzia jest wystraszona;

- piąta buzia jest zła.

Po skończonym rysowaniu dzieci „chwalą” się swoimi pracami. Opisują narysowane twarze,

porównują z kolegami.

3. „Dokończ zdanie”

Dzieci słuchają fragmentu zdań nauczycielki i kończą je:

- „Pewnego razu Krzyś wszedł na drzewo i nie mógł zejść poczuł nagle wielki………”

(np. lęk, strach)

- „Ola dostała w szkole dwie szóstki, więc była……..”

(np. szczęśliwa, zadowolona)

-„Zosia zrobiła bałagan w pokoju, gdy mama to zobaczyła poczuła……..”

(np. złość, radość, zdziwienie itp.)

Po uzupełnieniu zdania dzieci mogą uzasadniać swoje „dopowiedzenia”.

4. „Jak się zachowasz?”

Dzieci siedzą w kręgu. Nauczycielka mówi zdania i każde dziecko daje odpowiedź:

- Co najchętniej robisz, gdy:

▫ Jesteś zły.

▫ Jesteś smutny.

▫ Bardzo się boisz.

▫ Ktoś cię przezywa.

▫ Tęsknisz.

▫ Gniewasz się na kogoś.

Po każdej rundce dzieci wypowiadają się, które zachowania w określonej sytuacji są

dobre, a których należy unikać.

5. „Lusterko”

Dzieci dostają naśladują różne miny. Oglądają się w lusterku:

-jestem smutny,

-jestem zły;

-boję się;

-jestem zdziwiony.

6. „Taniec”

Dzieci poruszają się zgodnie z graną melodią na pianinie.

-Dźwięki niskie i powolne – okazywanie np. smutku, gniewu, strachu.

-Dźwięki wysokie i szybkie – okazywanie np. radości, zdziwienia.

Opracowała: Renata Pindara-Grocholewska

 

Tekst opracowany na podstawie:

1. „Inteligencja emocjonalna” D.Goleman

2. „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas

mówiły” A.Faber, E.Mazlish

3. „Zaburzenia emocjonalne u dzieci w wieku przedszkolnym” A.Kozłowska

 

POZYTYWNA DYSCYPLINA

czy istnieje ?

Czy pozytywna dyscyplina odzwierciedla się w stylu „zrób-jak-i-nie-jak-ja-robię”?

Twój przedszkolak rzuca dopasowanie,

ponieważ w naleśniku są jagody – i nie chciała jagód w naleśniku! ?

N I E !

To TY starając się kontrolować swój napad złości,

przeciwstawiasz się swoim: „Przestań krzyczeć teraz!”

W każdej podobnej sytuacji rozpoczyna się dyscyplinarny wyścig zbrojeń,

w którym nie ma zwycięzców.

 

Niestety pojawiają się w zamian tylko zranione uczucia, ból gardła i gwałtowny wzrost ciśnienia krwi. Ale rodzicielstwo nie musi być bitwą. Zwolennicy pozytywnej dyscypliny uczą, że dzieci mogą – i będą – zachowywać się bez zagrożeń, łapówek, wrzasków i fizyczności.

Oto siedem wskazówek, które pozwolą na lepsze zachowanie i silniejsze, a zwłaszcza spokojniejsze połączenie z dzieckiem.

1. Zrozum znaczenie tego zachowania – Najważniejszą rzeczą jest uświadomienie sobie, że cokolwiek robi dziecko, możemy nazwać go złym, ale tak naprawdę dziecko robi to, co potrafi. To nasza praca jako rodziców, aby dowiedzieć się, dlaczego to robi. Kiedy już poznamy prawidłowy korzeń zachowania, możemy łatwo usunąć przyczynę lub uleczyć emocje, a dziecko nie będzie już zmuszone do zachowywania się w ten sposób. 
   Zadaj sobie pytanie: czy twoje dziecko uderza w rodzeństwo w desperackiej próbie zwrócenia na siebie uwagi? Może zbyt długo zostałeś na telefonie lub zignorowałeś ją, gdy rzuciłeś się na kolację. Jeśli tak, jaką korektę możesz wprowadzić w swoim zachowaniu, które zaspokoi potrzeby twojego dziecka? „Wiele z tego, czego oczekujemy od dzieci, jest nierozsądne” – mówi Aldort.
2. Skup się na kontrolowaniu siebie – nie na swoim dziecku. Trudno jest zachować zimną krew w tej chwili, ale rodzice muszą modelować rodzaje zachowań, które chcą, aby ich dzieci naśladowały. Pamiętaj, że wrzask rodzi wrzask, uderzenie zaczyna uderzać. Nie powinniśmy robić niczego przed dziećmi,których nie chcemy, aby robili. W przypadku ekstremalnego nawrotu behawioralnego może to oznaczać odliczanie do 10, wzięcie głębokiego oddechu lub po prostu odejście, dopóki nie zdążysz się zebrać. Gniew i frustracja karmią złe zachowanie , można przyjąć niezwykłą taktykę, aby utrzymać głos w ryzach: zamiast krzyczeć, że dziecko robi coś złego, spróbuj go śpiewać. Jeśli dziecko rzuci zabawkę po tym, jak zostanie poproszone o zatrzymanie się, możesz śpiewać: „Och, to smutne, że znów rzuciłeś swoją ciężarówkę. Myślę, że nadszedł czas, żeby ciężarówka odjechała”.
3. Bądź zgodny z Twoimi oczekiwaniami – rodzice często przeoczają pewne zachowanie w nadziei, że minie – To nie mija. Jeśli na przykład twoje dziecko gryzie inne dziecko, powinieneś trzymać ją za ramię i powiedzieć, że zachowanie jest nie do przyjęcia. Jeśli będzie kontynuować, nadszedł czas, aby usunąć ją z sytuacji. Czasami dziecko może próbować przetestować limity, kłócąc się z zasadami. Kiedy to się dzieje, sugerujemy negocjacje neutralizujące, powtarzając jedno proste zdanie tak często, jak to konieczne: „Zbyt cię kocham, by się kłócić”.

4. Zwróć uwagę na zachowanie, które lubisz – nie na zachowanie, którego nie robisz. Dzieci często działają, ponieważ chcą twojej uwagi, więc czasami opłaca się ignorować te działania, których nie chcesz widzieć. Napady złości i marudzenie? Odejdź, a twoje dziecko szybko dowie się, że istnieje lepszy sposób na komunikację.

5. Przekierowanie, przekierowanie, przekierowanie. Dzieci, które cały czas słyszą „Nie” lub „Nie”, mają tendencję do strojenia tych dyrektyw. Zamiast więc mówić dziecku, czego nie robić, zaleca się zamiast tego oferować pozytywne zachowanie, aby zastąpić niewłaściwe zachowanie. Na przykład dziecko, które biega w sklepie spożywczym, może zostać wezwane do pomocy przy wybieraniu pomarańczy lub przestawianiu przedmiotów w wózku spożywczym lub dzieciak biegający po basenie może zostać wezwany do chodzenia „jak na pianki”.

6. Wykorzystaj „drenaż energii”. Każdy rodzic, który przebywał w okopach, wie, jak męczące jest to, kiedy dziecko się rozwija – ale czy wiedziałeś, że to zmęczenie można wykorzystać na swoją korzyść? Nazywa to zasadą „drenażu energii”. Na przykład, możesz rozbroić konfrontację z rodzeństwem, mówiąc: „Wow, musisz wziąć tę walkę ze swoim bratem gdzieś indziej, ponieważ słuchanie tego może spowodować duży wyciek energii i nie sądzę, że będę miał energia, która zabierze cię do parku po obiedzie. ”

7. Nie przekupuj. Kuszące może być zaoferowanie dziecku ciasteczka za dobre zachowanie podczas wycieczki, ale ostrzegamy przed tym. Oferowanie dziecku nagrody wysyła niewłaściwy komunikat; to, co słyszą dzieci, brzmi: „Nie chcesz być bardzo dobry, a musisz być opłacony”  
    
   Pamiętaj, że najlepszą nagrodą dla dziecka jest czas z rodzicami. Jakość czasu jest kluczem do szczęśliwego, dobrze wychowanego dziecka.

Zaleca, aby każdy rodzic spędzał co najmniej 15 minut z dzieckiem każdego dnia.

Wspólne doświadczanie nawet najdrobniejszych atrakcji  dzieci z rodzicami pozwolą na realizowanie wspólnych pasji oraz dostarczą niezapomnianych wrażeń.

 

Źródło: https://pomyslowirodzice.pl/artykuly/pozytywna-dyscyplina-wskazowki-dla-rodzicow

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                                              Opracowała: Malwina Poterska

 

 

 

                                                                                                                                      Opracowała: Malwina Poterska

 

 Drodzy Rodzice, zbliżają się ferie zimowe. Pamiętajmy o tym aby ten czas był dla naszych dzieci bezpieczny.

Warto obejrzeć z dziećmi filmik edukacyjny na temat bezpiecznych zimowych zabaw oraz bezpiecznych ferii:

Bezpieczna zima - tutaj!
Bezpieczne ferie - tutaj!

Bezpieczny wypoczynek - poradnik Ministerstw Edukacji Narodowej
TUTAJ

Media stają się wielkim zagrożeniem dla dzieci w naszych czasach. Cyfryzacja
i globalizacja postępują z zawrotną prędkością i wielu ich skutków nie jesteśmy już w stanie cofnąć. Rozsądne korzystanie ze zdobyczy cywilizacji może być dla rodziców pomocnym elementem rodzicielskiej codzienności, jednakże warto pamiętać że czas ekranowy powinien być ściśle monitorowany.

Internet stanowi źródło wielu ciekawych rzeczy, aktywności, gier itd. Jednakże dzieci korzystając z tabletu, smartfonu i komputera często tracą poczucie czasu. Zbyt długie używanie urządzeń tego typu ma wiele niebezpiecznych konsekwencji. Może zaburzać rozwój mózgu, powodować zmęczenie, przebodźcowanie, ból oczu i głowy, zachowania agresywne, problemy z mową, koncentracją uwagi.

Szczególnie szkodliwe są szybko zmieniające się, migające treści. Obejrzenie dłuższej, ale spokojniejszej bajki jest lepsze niż tak popularne w dzisiejszych czasach krótkie, kilkusekundowe filmiki.

Co zamiast komputera/gry na telefonie?

• Wspólne czytanie książek, komiksów, wierszyków
• Zabawa z rodzeństwem i kolegami
• Lepienie z plasteliny, modeliny, ciastoliny, masy solnej
• Rysowanie, malowanie farbami
• Układanie klocków
• Puzzle, domino, memory
• Gry planszowe
• Aktywność fizyczna
• Spacer
• Budowa bazy z koców i poduszek
• Wspólne gotowanie
• Pomoc w codziennych obowiązkach
• A może nawet stworzenie własnej gry „na żywo” w dziecięcym pokoju czy na podwórku?

Serdecznie zapraszam do zapoznania się z artykułem na ten temat, który pokazuje zdroworozsądkowe podejście do tematu:

https://mataja.pl/2016/10/tablet-i-telewizja-plus-dziecko-to-zlo-nowe-wytyczne-amerykanskiej-akademii-pediatrycznej/

 

Opracowała: Daria Puhacz-Mazurek

 

W ostatnim czasie bardzo dużo słyszy się o różnego rodzaju zaburzeniach sensorycznych. Wiele dzieci boryka się z problemem nadwrażliwości sensorycznej, lub właśnie zbyt małej wrażliwości. Dlatego świetną opcją do zabawy z dzieckiem w domu, szkole czy przedszkolu są zabawy sensoryczne. Zabawy zmysłami.

Najlepiej kiedy dziecko może samodzielnie doświadczać, przeżywać i działać. Warto więc zachęcać je do poznawania świata, szukania odpowiedzi i rozbudzać jego ciekawość. Dzieci mają chłonne umysły i mogą doświadczać świata w stopniu o wiele głębszym niż my – dorośli.  Badania pokazują, że dzieci są w stanie za pomocą samego dotyku lub węchu określać jaki kolor lub litera jest narysowana na kartce przed nimi. Jednak zmysły w taki sposób wykorzystywać potrafimy tylko do pewnego wieku. Dorośli nie mają takiej umiejętności. Nasze zmysły są niezwykle. Warto więc dbać o rozwój sensoryczny naszych dzieci. Wspomaga on rozwój dziecka, budzi jego ciekawość, pobudza do działania jego fantazję i kreatywność. Jako rodzice musimy pamiętać, żeby poważnie traktować to co odczuwają nasze dzieci.

Zabawy sensoryczne to przede wszystkie badanie różnych faktur za pomocą dotyku – rąk czy też stóp. Możemy robić dziecku ścieżki sensoryczne – wtedy będzie mogło biegać po mące, kasztanach, ryżu czy też wacie. Możemy wspólnie tworzyć kartoniki sensoryczne gdzie nakleimy materiał, guziki, makaron czy ziarna słonecznika, a dziecko będzie je później dotykało. Możemy zasłaniać oczy i za pomocą dłoni odgadywać jaki przedmiot mamy w ręku. Przy zmyśle słuchu możemy śpiewać, grać, rysować do muzyki.  Ćwicząc zmysł wzroku zabawmy się farbkami i łączeniem kolorów.  Nie potrzeba wiele, żeby wspomóc nasze dzieci w rozwijaniu zmysłów. Czasem wystarczy wypuścić dziecko na boso na podwórko – a tam natura stworzy dal niego najlepszą ścieżkę sensoryczną.

 

Pomysły na zabawy sensoryczne znajdą Państwo TUTAJ

 

 

 

Źródła:

1. J. Kuźma, I. Czai-Czudyba (red.), Szkoła promująca rozwój dzieci, Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków 2004, s.33-34

2. R. Seitz, Chcę tego dotknąć,  JEDNOŚĆ, Kielce 2002

3. W. Loscher, Świat wokół mnie, JEDNOŚĆ, Kielce 2002

Opracowała: Daria Puhacz-Mazurek